Trenując sztuki walki zaczynamy od podstaw. To trochę jak nauka alfabetu – najpierw uczymy się liter, potem składamy z nich słowa, a na etapie najwyższym zdania i pełne wypowiedzi. Trenując sztuki walki zaczynamy od podstawowych technik i stopniowo przechodzimy dalej. W karate ciekawą formą treningu jest kumite. W tej formie treningu uczestniczy dwóch adeptów. Jeden atakuje, a drugi się broni.
Trening w karate tradycyjnym składa się z trzech elementów. Pierwszy element to ćwiczenie i doskonalenie technik – kihon. A kiedy już poznamy techniki i potrafimy je sprawnie wykonać, przechodzimy na wyższy etap wtajemniczenia – kata. Jest to walka z „cieniem”, czyli nierzeczywistym przeciwnikiem. Najwyższe etap wtajemniczenia to kumite, czyli trening z realnym przeciwnikiem.
Aby zostać dopuszczonym do kumite należy opanować uderzenia, kopnięcia, bloki, kombinacje tychże technik oraz inne elementy związane z walką.
W kumite walka odbywa się z „pustymi rękoma” co oznacza, że adepci nie posiadają broni. Mają po prostu wykonywać uderzenia, kopnięcia, bloki i inne techniki, do których wykonania wystarczy goła ręka. Kumite wymaga zaangażowania siły zarówno fizycznej, jak również psychicznej. Należy być cały czas skupionym i przykładać się do ćwiczeń. Kumite to dalszy etap samodoskonalenie w treningu karate.
Wyróżnić można kilka rodzajów kumite. A są nimi : kihon-ippon-kumite, sanbon-kumite, gohon-kumite, okuri-ippon-kumite, jiyu kumite. Różnią się one ilością wykonywanych technik, przewidywalnością itp. W przypadku kihon-ippon-kumite wykonywany jest jeden uzgodniony atak. Temu atakowi towarzyszy krok w przód. Osoba broniąca się wykonuje uzgodniony blok i kontrę. W przypadku sanbon-kumite mamy do czynienia z trzema uzgodnionymi atakami. A broniący się cofa i wykonuje potrójny blok i kontrę. W przypadku gohon-kumite mamy do czynienia z pięcioma atakami, pięcioma blokami i kontrą. Okuri-ippon-kumite to ciekawy sposób atakowania. W przypadku tego kumite atakujący może spróbować dwóch różnych metod ataku. A po bloku i kontrze nie przestaje atakować. Jiyu kumite to wolna walka – typowy sparring.
Trening karate jest długi i wymaga cierpliwości. Jest to również cel treningu karate – panowanie nad własnymi negatywnymi emocjami. Jest to trudna droga i dlatego też kumite jest dopiero na końcu drogi. Ma to na celu zahamowanie agresywnych tendencji praktykujących. Nie zawsze się to jednak udaje. Pomimo tych nauk wielu uczniów pozostaje agresywnymi, ale w wielu przypadkach agresywne tendencje udaje się wykorzenić.
Trening jiyu-kumite to trening będący zwieńczeniem treningu przygotowuje do właściwej walki. Jest to sparring. Przy czym dojście do tego etapu jest uzasadnione nie tylko ćwiczeniem silnej woli i hartowaniem charakteru. Jest to również podyktowane poziomem zaawansowania. Na tym etapie adepci znają już techniki służące zarówno obronie, jak również atakowi. Więc taka kolejność ma sens. W końcu zanim zacznie się biec należy nauczyć się chodzić. Ćwiczmy więc cierpliwie, a któregoś dnia będziemy wielcy.