Bardzo znaną i dosyć charakterystyczną sztuką walki jest jiu-jitsu. Sama nazwa oznacza „miękką sztukę”. Oznacza to, że oprócz siły i szybkości liczą się w niej również spryt i technika. Ta sztuka walki wywodzi się z Japonii, z czasów starożytnych. Powstała w wyniku doświadczeń na polu walki, przekazu i ciągłemu rozwojowi. Do dziś powstało wiele odmian jiu-jitsu na całym świecie.
Jiu-jitsu to prawdziwie wszechstronna sztuka walki. Zawiera ona techniki przeznaczona zarówno do obrony, jak również do ataku. Techniki umożliwiły skuteczne wyeliminowanie przeciwnika. Tak, aby nie był on w stanie nic nam zrobić. W skład jiu-jitsu wchodziły techniki, takie jak chwyty, dźwignie, trzymania, duszenia, również uderzenia i kopnięcia, a także ataki na punkty witalne. Jiu-jitsu obejmuje zarówno walkę z bronią, jak również bez niej. Walkę z jednym lub kilkoma przeciwnikami. Przeciwnicy mogą być uzbrojeni lub nie.
W tej sztuce walki istotny jest spryt i technika. Naturalnie rozwijana jest również siła, zręczność i elastyczność. Ale nie siła jest tu kluczem, stąd też nazwa jiu-jitsu oznaczająca miękką sztukę. Obowiązuje tutaj zasada, że siłę pokonuje się sprytem. Zasada ta jest znana w wielu sztukach walki i jest to zrozumiałe. W końcu co mamy robić jeżeli przeciwnik ma przewagę siłową? Należy go pokonać sprytem i techniką. Nie należy stosować rozwiązań siłowych ponieważ to jego domena. W tym miejscu warto przejrzeć się turniejom MMA. Adepci brazylijskiego jiu-jitsu pokonują bokserów w parterze. Warto się temu przyjrzeć.
Ponieważ jiu-jitsu to wszechstronna sztuka walki praktykowana na całym świecie, doczekała się wielu odmian. Jedną z nich jest cieszące się ostatnio ogromną popularnością brazylijskie jiu-jitsu. Sztuka ta zakłada sprowadzenia przeciwnika do parteru, a następnie założeniu mu dźwigni kończącej lub duszenia. Zasadniczo więc walka kończona jest w parterze. Ta sztuka walki stanowi ważny element treningu zawodników MMA. Ale ćwiczona jest nie tylko przez nich. Ćwiczą ją również żołnierze amerykańscy i nie tylko oni. Istnieje wersja brazylijskiego jiu-jitsu przystosowana do samoobrony.
Jiu-jitsu brazylijskie wyewoluowało z Judo. Jeden z uczniów samego Jigoro Kano jeździł po świecie po to, aby brać udział w turniejach sztuk walk. Został za to wyrzucony z Kodokanu. Ale istotne jest to, że w roku 1914 dotarł do Brazylii. Tam spotkał Carlosa Gracie i przekazał mu swoją wiedzę. A ten z kolei przekazał ją swojej rodzinie. W Brazylii toczone są turnieje mieszanych sztuk walki. A BJJ odgrywa w nich znaczącą rolę. Ta sztuka walki dowiodła swojej ogromnej skuteczności.
Istnieje jeszcze wiele innych odmian tej sztuki walki. Ciekawostką jest to, że przemierzając różne rejony świata jiu-jitsu było łączone z lokalnymi odmianami. Tak naprawdę istnieje wiele odmian tej sztuki walki dopasowanych do lokalnych realiów. Poza tym to z niej wyszło judo, w mniejszym stopniu również aikido i wiele innych sztuk walki. W każdym razie jego elementy znajdziemy również w systemach samoobrony. Generalnie jest to bardzo ciekawa, ogólnorozwojowa sztuka walki.